این ساعت مدرن از اعداد رومی حک شده روی بزل برجسته اش استفاده می کند

با فرا رسیدن سال جدید، ساعتهای جدیدی هم ارائه می شوند، و با سریهای متنوع ساعت، سال جدید را جشن می گیرند. حالا فقط ماهها و روزها هستند که بازار را از به روزرسانی های جالب جدا می کنند. یکی از مدلهای ارائه شده برای جشن سال نو، مدل Omega Constellation است که در سال 2017، 65 ساله شده است. همچنین این 35امین سال تولید مدل Manhattan Constellation است. سریهای Constellation برای طرفداران Omega بسیار با ارزش هستند، بنابراین امسال می تواند نقطه عطفی در توسعه این مدل باشد، درست مانند Globemaster که در سال 2015 ارائه شد.

همانطور که اشاره شد، سریهای Constellation در سال 1952 معرفی شدند و صفحه نمایش pie-pan داشتند. قطعات آنها از جنس استیل، طلای زرد، و گاهی حتی پلاتین بودند. اغلب نشانگرهای هندسی و عقربه های دوفین داشتند. این ساعتها به خاطر دقت شان در نشان دادن زمان، بسیار ارزشمند بودند. اینها مدلهایی هستند که خط تولید امروزی Globemaster از انها الهام می گیرد، اما طراحی هایی هستند که از اواخر دهه 1960، کم و بیش تحت نظر بوده اند.

مدلهای امروزی، بیشتر بر مبنای طراحی خانواده Manhattan هستند که در سال 1982 معرفی شدند. درحالیکه این ساعتها هم نام Constellation را دارند و امضای آن به طور مشخص روی پشت قابش دیده می شود، اما با مدلهای قبلی pie-pan تفاوتهایی دارند. اولین مدلهای این ساعت، موتور کوارتز داشتند (Omega تا سال 1985 هیچ مدل مکانیکی، اتوماتیکی ارائه نکرد) و نسبتا نازک بوده، بند یکپارچه ای داشته و صفحه نمایش بسیار متفاوتی داشتند. از همه مهمتر اینکه، چهار آویز روی بزل شان قرار داشت تا کریستال را به طور مطمئن به بقیه قاب متصل نگه دارد. آنها خیلی شبیه محصول دهه 1980 بودند، اما با این حال، در دهه های بعد، جایگاه قدرتمندی در آرایش این برند داشتند و هر دو مدل زنانه و مردانه آنها در بازار موجود است.

سریهای معاصر ارائه شده توسط Omega، شامل مدلهای به روز، موتورهای مکانیکی و کوارتز، بند چرمی یکپارچه و همچنین بندهای فلزی و آرایه ای از مواد مختلف می شود، از جمله استیل، تا طلا، و یا ترکیب هر دو. اگر بخواهیم روی زمان، مدلهای تمام فلزی و غیر جواهری تمرکز می کنیم، می بینیم که این ساعت از ویژگیهایی برخوردار است که شباهتها و تفاوتهایی با مدلهای اصلی قدیمی در این سری ها دارند. این مدل از بندهای یکپارچه ای استفاده می کند که معمولا برای این سریها به کار می رود و قاب آن با قطرهای 38mm و 35mm، شکل متمایزی دارد، و پشت قاب هم یا از یاقوت کبود است یا از یک ماده سخت (به ترتیب برای موتورهای مکانیکی و کوارتز). در بزل چهار چنگکی آن از اعداد رومی استفاده شده است، به جز برای ساعتهای 3 و 6.

در صفحه نمایش آن، که درطیفی از رنگها و مواد موجود است، یک حلقه بیرونی درخشان دقیقه شمار، نشانگرهای صخیم ساعت، و یک نشانگر تاریخ در ساعت 3 وجود دارد. این ساعت از عقربه های دوفین برای ساعت و دقیقه و یک نشانگر ساده برای ثانیه شمار استفاده کرده است، که همه آنها روی ستاره علامت تجاری به سمت پایین صفحه نمایش قرار گرفته اند. مدلهای مکانیکی، با کالیبر اتوماتیک Omega 8500 موجود هستند که یک ذخیره انرژی 60 ساعته دارند، درحالیکه مدلهای کوارتز از کالیبر 1532 Omega استفاده می کنند که عمر باتری آنها حدد 25 ماه است. درحالیکه بسته به مدل، قیمت آنها بسیار متغیر است، اما همین که جزء سری های Constellation باشد، قیمت شان حدود $1700 برای مدلهای کوارتز و $3200 برای مدلهای مکانیکی است.

جالب است که این ساعت مدرن از اعداد رومی حک شده روی بزل برجسته اش استفاده می کند، نه نشانگرهای ساده، تخت و چاپی مانند مدلهای پرطرفدار. همچنین، بزل و چنگک هایش هم کارکرد کمتری نسبت به قبل دارند و بیشتر نقش تزئینی ایفا می کنند: کریستال اصلی یاقوت تخت که لازم بود محکم به قاب وصل شود، با یک کریستال مدرن ثابت تر گنبدی شکل جایگزین شده است. وی صفحه نمایش آن از عقربه های دوفین و نشانگرهای باریک استفاده شده است و بیشتر یادآور مدلهای قبل از Manhattan هستند تا عقربه های عصایی شکل و اعداد رومی که در مدلهای دهه 1980 دیده می شود. سرانجام، تکنیکهای پرداخت مدلهای مدرن هم مهذب تر از قبل است. به لبه های تیز روی قاب، و ظاهر براق آن در مقایسه با پولیش مدلهای اصلی توجه کنید. کیفیت بالاتر کلی ساعت از ضخامت بیشتر و محکم بودن آن، محسوس است.

مطمئنا، ویژگیهای مشتری زیادی بین مدلهای قدیمی و جدید وجود دارد. ساعتهای جدید هنوز هم بند و قاب یکپارچه دارند، فلزات مختلف در آنها به کار رفته است، بزل آنها هنوز هم چنگک های مختص آن را دارد، صفحه نمایش شان همچنان یک نشانگر تاریخ داشته و نام  Constellation با خط شکسته مشاهده می شود. تفاوت آنها بیشتر در سبک کلی ساعت، محل قرارگیری ابزارهای جانبی و پرداخت آنها است. این ساعت هنوز هم شکل کلی خودش را حفظ کرده است، اما ضخیم تر شده، بند شل تری دارد و هنوز هم از اعداد رومی استفاده می کند، اما الان روی بزل آن حک شده است، نه صفحه نمایش. این ساعت، همچنان یک ساعت متمایز است، اما حالا مطابق با استانداردهای مدرن و لوکس ساعتهای Omega است.

خط تولید Omega Constellation Manhattan جایگاه خاص خودش را پیش من دارد: این ساعت یکی از اولین ساعتهای با ارزش من بود، مدلهای قابل عرضه تری هم قبل از ان بودند، اما این ساعتی بود که پدرم به من هدیه داد (واقعا یک هدیه با ارزش بود)، و کم و بیش من را با دنیای گسترده ساعت آشنا کرد. بنابراین، امسال یک سالگرد دیگر هم برای این سری ساعتها است، و با تمرکز بیشتر Omega روی کارکردهای قدرمی آن، جالب است ببینیم که گام بعدی این برند با خانواده های متمایزش، چه خواهد بود. چه این یک تمرکز تازه روی مدلهای قبل از Manhattan در خط تولید Globemaster باشد، یا یک مدل منحنی تر به احترام مدلهای کلاسیکک دهه 1980، در هر صورت، مطمئنا یکی از شگفت انگیزترین مدلهای ارائه شده سال است.